Kraków zaległ pod okapem ze smogu. Lepko-mglisty, szary i duszący docisnął mnie jeszcze bardziej do ziemi i sprawił, że stałam się na nowo cząstką chaotycznej, nieokreślonej materii z której kiedyś wyłoni się treść. Ale jeszcze nie teraz. Teraz jest czas na symulowanie oddechów, byle nie za głęboko, nie za dokładnie. Szorowanie języka z niesmaku bytu. […]
Więc Wszystkim Nam: ooo!!! Czytaj więcej »
Ciało dorosłego człowieka w 60% składa się z wody. Woda rezonuje, a więc im zimniej na zewnątrz tym mniej miejsca wewnątrz. Woda zamarza tworząc niezwykłe struktury i wzory, dziergając w naszych emocjach, wspomnieniach i marzeniach. Sztywniejemy, zamarznięci od środka, jak Kaj w krainie królowej Śniegu, podziwiamy piękno i brzydotę, bezsilni wobec tego co się wydarza,
Ciało Człowieka Czytaj więcej »
Ewka powiedziała, że nadal rośnie. I że tak będzie rosła do 18 roku życia. Interesowło ją tylko jak często w ciągu dnia rośnie i czy jest jakaś adekwatna miarka, która to pokaże, bo ta od myszki Elinki skończyła się na 130 cm. To z kolei wyzwoliło moją refleksję. Ja już nie rosnę. Za każdym razem
Prawdziwa natura błękitu Czytaj więcej »
Po przeglądzie tytułów filmowych dostępnych w święta oraz różnorakich nowości dostępnych niejako przy okazji, Jerzy wyraził rozczarowanie brakiem prawdziwej głębi oraz co za tym idzie brakiem prawdziwej satysfakcji z rzetelnie skonstruowanej intrygi. Niby jest plot twist ale jakby go nie było, podsumował. Poddaliśmy analizie Glass Onion, Jednego Gniewnego Człowieka, Nie Czas Umierać oraz ramówkę świąteczną
Był piękny, słoneczny dzień w parku Jordana. To jeden z takich dni, o których mówi się: dla niech warto zatrzymać czas. Słońce było niezbyt mocne, ale ciepłe, wyzłacające liście drzew, gdzie niegdzie podbarwionych nadchodzącą jesienią. Dzieci w przedwojennych mundurkach szkolnych bawiły się w berka, od czasu do czasu podbiegając do czujnego sprzedawcy, który wprawnym ruchem
Emil Cioran, rumuński filozof, stawiał przed człowiekiem trzy pytania: “czym jest prawda?”, “jak wytrzymać życie?” oraz “jak wytrzymać samego siebie?” Zwłaszcza to ostatnie pytanie, nawet jeśli nie wypowiadane na głos, wydaje się być podstawą większości naszych zachowań i lęków. O ile łatwo jest na głos ponarzekać na innych: “Nie można z Tobą wytrzymać!”, “On jest
W noc Sylwestrową około 20.00 poczułam, że rok się kończy a wraz z nim cały zapas energii jaki jeszcze w sobie posiadałam. Spłynęłam na naszą kanapę w kolorze miodowej musztardy i zapatrzyłam się w telewizor, w którym poza Włoską robotą i Gyuem Ritchie (Przekręt) praktycznie nic się nie nadawało do oglądania. Jak zresztą zazwyczaj w
W Noc Sylwestrową Czytaj więcej »
Styczeń rozpoczął swoje istnienie od delikatnych płatków śniegu, które szybko i jakby z zawstydzeniem zamieniały się w wodne stróżki, ciągnące swoje ogony niczym komety po szybach parkujących samochodów. Jest coś bałamutnego w śniegu, który opada i natychmiast się roztapia, taka obietnica która szybko okazuje się bez pokrycia i z której nikt nikogo nie rozliczy. Zupełnie
Jeśli myślisz, że umiesz oszukać osobę, która jest z Tobą w relacji to umiesz. Możesz nie mówić o pewnych sprawach. przemilczać część swoich uczuć i myśli. Zwłaszcza myśli i uczuć, bo przecież należy Ci się prywatność, taki wewnętrzny pokój tylko dla siebie. No więc masz już masz ten wewnętrzny święty krąg, bo przecież człowiek to
Związki, o związkach, przez związki, och te związki!!! Czytaj więcej »
Ostatnio doszłam do wniosku, że smartwache przejmują osobowość swoich Właścicieli. Myśl nie była dla mnie nowa, bo mam przekonanie, że otoczenie jest w dużej mierze projekcją naszej wewnętrznej rzeczywistości. Siedziałam jednak cicho do czasu kiedy Jerzy kupił sobie nowy sportowy zegarek. Nieadekwatność mojego oglądu pozostawała przez jakiś czas dyskusyjna. Nie jestem w stanie przecież udowodnić,
Smartwatch a Osobowość Czytaj więcej »
