Emil Cioran, rumuński filozof, stawiał przed człowiekiem trzy pytania: “czym jest prawda?”, “jak wytrzymać życie?” oraz “jak wytrzymać samego siebie?” Zwłaszcza to ostatnie pytanie, nawet jeśli nie wypowiadane na głos, wydaje się być podstawą większości naszych zachowań i lęków. O ile łatwo jest na głos ponarzekać na innych: “Nie można z Tobą wytrzymać!”, “On jest […]
W noc Sylwestrową około 20.00 poczułam, że rok się kończy a wraz z nim cały zapas energii jaki jeszcze w sobie posiadałam. Spłynęłam na naszą kanapę w kolorze miodowej musztardy i zapatrzyłam się w telewizor, w którym poza Włoską robotą i Gyuem Ritchie (Przekręt) praktycznie nic się nie nadawało do oglądania. Jak zresztą zazwyczaj w
W Noc Sylwestrową Czytaj więcej »
Styczeń rozpoczął swoje istnienie od delikatnych płatków śniegu, które szybko i jakby z zawstydzeniem zamieniały się w wodne stróżki, ciągnące swoje ogony niczym komety po szybach parkujących samochodów. Jest coś bałamutnego w śniegu, który opada i natychmiast się roztapia, taka obietnica która szybko okazuje się bez pokrycia i z której nikt nikogo nie rozliczy. Zupełnie
Jeśli myślisz, że umiesz oszukać osobę, która jest z Tobą w relacji to umiesz. Możesz nie mówić o pewnych sprawach. przemilczać część swoich uczuć i myśli. Zwłaszcza myśli i uczuć, bo przecież należy Ci się prywatność, taki wewnętrzny pokój tylko dla siebie. No więc masz już masz ten wewnętrzny święty krąg, bo przecież człowiek to
Związki, o związkach, przez związki, och te związki!!! Czytaj więcej »
Ostatnio doszłam do wniosku, że smartwache przejmują osobowość swoich Właścicieli. Myśl nie była dla mnie nowa, bo mam przekonanie, że otoczenie jest w dużej mierze projekcją naszej wewnętrznej rzeczywistości. Siedziałam jednak cicho do czasu kiedy Jerzy kupił sobie nowy sportowy zegarek. Nieadekwatność mojego oglądu pozostawała przez jakiś czas dyskusyjna. Nie jestem w stanie przecież udowodnić,
Smartwatch a Osobowość Czytaj więcej »
Niedzielna cisza odbija się słonecznym światłem od ścian i rolet. Przyglądam się w roztargnieniu napisom w kuchni. Kawa przelewa się z dzbanka do filiżanki, z filiżanki do ust. Przez okno widać drzewo, żółte liście w których złoci się światło korcą by je nazwać jesiennymi. A tymczasem nadszedł cicho grudzień. Nie, nie żałuję że już nie
Niedzielna cisza Czytaj więcej »
Gdziekolwiek bym nie mieszkała, jakkolwiek bym się nie czuła to moje ciało pozostanie narodowe, czyli w moim przypadku przynajmniej częściowo polskie. A to oznacza że jest naznaczone napięciem, historiami i traumami, których doświadczali moi bliscy, jest zanieczyszczone lękiem i cierpieniem poprzednich pokoleń. I że moje decyzje, wybory będą podyktowane śladami, które są w nim zapisane.
Ciało na granicy przynależności Czytaj więcej »
Czarnogóra, której nazwa brzmi znacznie bardziej uroczo jako Montenegro przywitała nas wczoraj ciepłą, lepką od wilgoci pogodą, zapachem dymu papierosowego – rzecz od której w naszej części Europy już się odzwyczailiśmy, oraz hałasem szybko jeżdżących samochodów, które trąbią na przejściach dla przechodniów, ostrzegając że lepiej jest nie wchodzić im w drogę. Szorstkie powitanie, w którym
Lipiec jako pierwszy miesiąc wakacyjny, zaliczany do pełni lata jest miesiącem trudnym. Nadmiar oczekiwań i planów zazwyczaj zbiega się z oszałamiającym gorącem, które zalewa chodniki niczym lawa skrupulatnie wygaszająca wszystkie oznaki życia. Świat spowalnia, zaraz po zwolnieniu przedwakacyjnym a przed zwolnieniem jesienno-zimowym. Nie obiecuje absolutnie niczego, poza kolejną powtórką. Nadzieja stopniowo zanika, wraz z mokrymi
Kiedy pada śnieg, pokrywający grubymi płatkami pozornie jesienny jeszcze świat wtedy mogę na chwilę pomarzyć o krainie fantazji gdzie wszystko jest możliwe. I o Królowej Śniegu, która jest tylko po to aby miłość i dobro mogły zwyciężyć i o Kaju który bawi się idealnie symetrycznymi klockami, ale tylko przez chwilę. Bo tak naprawdę woli życie
