Kiedy siadam i zamykam na chwilę oczy, przychodzą do mnie Głosy. Mówią o przeszłości, mówią o przyszłości. Różne rzeczy: dobre i złe, bez rozróżniania. Jak świadkowie, krzesła na placu Bohaterów Getta. Jak każda pamiątkowa tablica – informują; co zrobisz z tą wiedzą to Twoje. Budzą mnie rano, kiedy światło zaczyna sączyć się w szczelinach rolet.
Lato sprzyja sloganom: fun and sun, mega impreza, relaks na maksa, wakacyjny luz. Te sezonowe slogany, zużyte jak gazetowy papier po frytkach mieszają się z hasłami z poprzedniego sezonu, a może i sprzed dwóch: porządny człowiek, bolszewicki kolaborant, chuligan, trzeba zrozumieć, oni nie rozumieją, czemu oni nie wiedzą, dlaczego protestują, czemu nie wychodzą na ulicę,
Poczucie winy jest niedawaniem sobie przestrzeni na własne emocje i potrzeby. Pojawia się najczęściej w sytuacjach konfliktowych: jawnych lub niejawnych, gdzie konflikt rozumiany jest jako odczuwanie przez nas przymusu wyboru pomiędzy tym co nasze i nie-nasze. Jeżeli od dziecka uczyliśmy się, że powinniśmy spełniać oczekiwania rodziców, dostosowywać do tego czego pragnie ktoś inny lub dostawaliśmy
Gdzie jest dobry moment, aby ocenić własny proces żałoby? Gdzie ja jestem, a może nie jestem? Czy to jest wtedy kiedy piję kawę i nagle przypominam sobie, że jest czerwiec a w sierpniu umarła moja Matka? I że to pierwszy koniec roku szkolnego kiedy nie zapytała moich dzieci jak tam, a one jak zwykle nie
DZIESIĘĆ MIESIĘCY I 60 DNI Czytaj więcej »
Słodycz pierwszego dnia wakacji rozbujała się, rozgościła rozłożyście nad Krakowem jak wielka szklana kopuła oranżerii. Ulice opustoszały i jedynie ulotne myśli niby kłębowiska na wpół przezroczystych motyli wznosiły się i opadały tworząc subtelny wir wędrujący po chodniku. Puste miejsca w kawiarniach przypominały o wyjazdach, koloniach, pociągach i całym tym nienaturalnie ożywionym ruchu związanym z podróżowaniem,
BĘDZIE CO MA BYĆ CZYLI PIERWSZY DZIEŃ WAKACJI Czytaj więcej »
Popijając pistacjowo-waniliową kawę przyglądam się jak słupek temperatury wolno ale nieubłaganie idzie w górę. Noc świętojańska uruchomiła ukryte moce natury i z dnia na dzień robi się coraz bardziej gorąco. W moim gabinecie zasłoniłam rolety i kotary, zapaliłam świeczkę i kadzidło wmawiając sobie, że wiernie odtwarzam klimat Indii – tych Indii które piją kawę, mają
Wstałam dzisiaj rano, popatrzyłam za okno. Było jakoś szaro, trochę wietrznie, trochę pusto. Pomyślałam: gdyby była ładna pogoda to mogłabym iść na spacer i trochę się poruszać. A ruch jest przecież zdrowy. Zaparzyłam więc kawę i przypomniałam sobie, że właściwie powinnam z jej piciem poczekać, żeby mój organizm mógł łagodnie przejść z fazy snu do
Cztery Święte Krowy i Sens Życia Czytaj więcej »
To były wakacje u podnóża Mont Blanc. W Tignes, luksusowym kurorcie dla bogatych turystów. Poniżej zostało Chamonix, urocze drewniane miasteczko i tysiące roześmianych ludzi. Tutaj w Tignes było inaczej, wyżej, bardziej kręto. Dojechaliśmy w nocy serpentynami, między mną a stromą przepaścią jedyną granicą były drzwi samochodu. – Mamy małych dziewczynek tak łatwo nie umierają, mruczałam
Myślę, że zima jest najtrudniejsza do stania i obserwowania. Ciężko jest wytłumaczyć sobie i innym, że tak po prostu stoimy na środku jakiejś ulicy i że to jest przyjemne. Lub że nam nie przeszkadza, że ma jakiś sens. Nowy Jork w zimie jest równie uciążliwy co Kraków lub Paryż. Po prostu nie ma co robić.
Wsiadłam do taksówki przy ulicy Fałata. – Poproszę na Żabiniec – powiedziałam i zapatrzyłam się na wyjątkowo piękny, słoneczny dzień. Błękit nieba, zieleń Błoń zatrzymały mnie w chwili upojnego zachwytu Krakowem. – Czy posiada Pani nieograniczony czas? – Zapytał mnie uprzejmie kierowca taksówki. Nie patrzył w moją stronę. Na głowie miał czapkę, duże czarne okulary
Taksówką przez Kraków Czytaj więcej »
